Strijd

Elke week op maandagmorgen begin ik weer met een nieuw offensief tegen de voortwoekerende vetcellen die mijn lichaam lijken te overmeesteren. Ben al mijn hele leven aan het vechten tegen een uitdijende taille. Een paar jaar geleden lukte het me nog wel om een paar kilo te verliezen en mijn gewicht redelijk onder controle te houden. Op dit moment lijkt het of ik het gevecht definitief aan het verliezen ben, er gaat geen grammetje meer vanaf. Verslappen met het tellen van mijn happen is geen optie, als ik zou eten waar ik zin in heb zou ik uitgroeien tot Bessie Turf XXL. De enige schuldige aan de dikke kont ben ik natuurlijk zelf, niemand dwingt mij een hap of een slok te nemen.

Was als kind al een flinkerd. Oma had er een handje van om me als peuter eetlepels met roosvicee te voeren ’want dat was gezond.’ Een kind hoort toch van die lekkere spekbeentjes te hebben. Hoe meer beenkneepjes hoe gezonder het kind, dat was oma’s overtuiging. Toen ik een jaar of 16 was had ik genoeg van mijn overtollige kilo’s en volgde ik het ziekenhuisdieet. Met succes, de kilo’s gingen eraf. Ik was alleen op zo’n minimum aan het leven om de kilo’s eraf te houden dat ik de hele dag met trillende handjes liep. Mijn moeder maakte zich zorgen of ik geen anorexia aan het ontwikkelen was. Maar die zorgen waren onterecht, anorexia en ik zouden nooit een setje vormen daarvoor is mijn liefde voor lekkere spijs en drank te groot.

Ik heb in mijn leven welgeteld drie diëten gevolgd. Het ziekenhuis dieet, Sonja Bakker en Cambridge. Je valt ervan af maar het is de hel.

Het meest smerige was het Cambridge dieet, het kostte me een kapitaal. Het bestond uit drie zakjes eten per dag met een soep of een shake en dat kwam me na een paar weken zo de strot uit. Ik werd al misselijk van de lucht die ik inademde als ik de zakjes alleen nog maar had opengeknipt. Als je maar 500 kcal per dag tot je neemt wil het wel lukken met afvallen. Na het vroegtijdig stoppen, ik hield het zes weken vol, wilde ik het liefst een heel varken ineens verorberen. Ik heb nog nooit zo’n behoefte aan vettigheid gehad als na die periode. Ik droomde van stamppotten met krokant gebakken spekjes, pizzapunten en patat met mayo.

Het meest verontrustende was dat, een paar weken nadat de dieetkwelling was afgelopen, mijn haar begon uit te vallen. Ben van ellende maar aan de vitamine B-pillen begonnen. De kilo’s kwamen er gewoon weer bij plus nog een paar extra. Het enige positieve van het dieet was de sensatie die ik voelde toen ik voor het eerst na zes weken afzien een glas vruchtensap naar binnen klokte. Nog nooit was een glas sap zo exquise van smaak geweest, een maaltijd bereid door een topkok had me niet lekkerder kunnen smaken.

Die diëten werken allemaal zolang je ermee bezig bent maar zodra je stopt lijken de vetcellen wel een sprintje te trekken om zich aan je heupen vast te zetten. Als ze er zich eenmaal gevestigd hebben verlaten ze hun onderkomen niet zonder slag of stoot. Kan het nu niet meer opbrengen om mijn eten zoals bij het Sonja Bakker dieet te gaan afwegen en met strikte boodschappenlijstjes de supermarkt binnen te stappen. Elke maandagmorgen neem ik het besluit om het deze keer verstandig aan te pakken, gewoon gezond eten maar wel de helft minder. Op vrijdagmiddag zijn mijn goede voornemens doorgaans weer als sneeuw voor de zon verdwenen, want zo’n lekker gebakken visje kan ik dan toch niet weerstaan.